มดสองมิติ

ตอนหนึ่งในการ์ตูน เรื่อง Space Brothers เล่าเรื่องมด สองมิติให้ฟัง ว่ากันว่า หากสมมุติให้มด เดินไปได้เฉพาะข้างหน้า และถอยหลังบนเส้น มดก็จะเดินตามเรียงต่อกันไป เรื่อยๆ หากเจอหินก้อนใหญ่ วางขวางมดก็จะเดินต่อไปไม่ได้ หากมีมดหนึ่งตัวเดินออกจากแถวเดินอ้อมไปด้านข้างก็จะมีมดบางตัวตะโกนออกไปว่า “เฮ้ยแกร เดินออกไปทำไมเค้าห้ามเดิน เป็นทางที่ไม่ถูกต้อง ไอ้มดนอกคอก” มดตัวที่เดินออกจากแถว แล้วเดินอ้อมหินก็จะบอกเฮ้ยพวกเดินตามฉันมาสิ มันไปต่อได้ ก็จะพบมดบางส่วนเดินตามมดตัวนั้นไปแล้วสุดท้ายสักพัก ทุกตัวก็เดินตามแม้กระทั่ง มดตัวที่ตะโกนด้วย แล้วเมื่อมดเดินออกจากแถวเดินไปเจอผาหินใหญ่ เดินอ้อมไม่ได้ มดทุกตัวก็พยายามเดินหาช่องมุมทางอ้อม มดตัวเดิมก็เริ่มปีนขึ้นผา “เฮ้ยยย มันปินไม่ได้ ลงมา เดี๋ยวตกลงมาตาย” แต่มดตัวนั้นก็ยังปีนต่อไป จนถึงยอดผา เฮ้ย พรรคพวก มันปีนได้ก็จะมีเริ่มมีมดบางตัวเริ่มปีนตามแล้วสุดท้าย ทุกตัวก็ปีน …. มดตัวแรกที่เดินอ้อมมักจะโดนก่นด่าเสมอ การเปลี่ยนแปลง จากสิ่งที่เคยทำ ย่อมมีผลกระทบต่อความเชื่อของคนที่เชื่อของเค้าเสมอ มันขึ้นอยู่กับว่า จะปีนต่อหรือยอมถอยลงมา …มนุษย์ ก็เช่นกันหากมองปัญหาจากมุมเดียว ก็จะเจอวิธีการแก้ปัญหาจากมุมเดียว ปัญหาบางอย่างก็ไม่อาจจะแก้ได้ การเลือกจะมองโลกอย่างแตกต่าง นั้นช่วยให้เราหาทางแก้ปัญหาในอนาคตได้ มีคนมักตั้งคำถามกับผม ว่าทำไมผมเลือกที่จะเดินไปในทางที่คนอื่นไม่ไป ทำในสิ่งทีคนไม่ทำ ผมถูกมองว่าเป็นตัวประหลาดมาตั้งแต่เด็กด้วยพฤติกรรมที่แปลกแยกของผม ทำให้หลายๆ คน แม้กระทั่งครอบครัวผมเองก็ยังไม่อาจจะเอาบรรทัดฐานของสามัญสำนึกของคนปกติมาตัดสินพฤติกรรมของผมได้ ผมจึงบอกเสมอว่าคนแบบผมเพื่อนน้อยมีไม่กี่คนที่ทนพฤติกรรมผมได้ แต่ในพฤติกรรมที่แปลกประหลาดมันก็เกิดจากวิธีการคิดที่ก่อกำเนิดแนวทางการใช้ชีวิตในแบบของผมเอง เมื่อไม่กี่วันมานี้ผมได้เห็นกระทู้หนึ่งในpantip ว่าด้วยเรื่องว่าทำไมคนเรียนไม่เก่งถึงได้ดี ทั้งที่เค้าพยายามเรียนให้เก่ง แต่เงินเดือนยังไม่กี่หมื่นบาท ในทางกลับกันคนเรียนไม่เก่งกลับหาเงินได้เป็นแสนเป็นล้าน ผมมานั่งนึกถึงตัวเอง ผมมีเพื่อนคนหนึ่งหลายคนอาจจะรู้จักสมัยเรียนมัธยม ติดยาบ้า ขายยาบ้า จนมีข่าวว่าจะฆ่าตัดตอนจึงเลิกค้า หันมาตั้งใจเรียนจนจบ มหาลัย ตอนนี้เป็นเจ้าของบริษัทฯ แห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ มีรายได้ต่อปีมากพอสมควร ในมุมกลับกัผมก็รู้จัก คนๆ หนึ่งไม่อาจจะถือว่าเป็นเพื่อนได้เพราะผมไม่ใช่คนเรียนเก่งมากอะไร ตั้งใจเรียนมาทั้งชีวิตเกรดดี สอบได้มหาลัยดี ตอนนี้เรียนจบระดับปริญาโท เป็นพนักงานบริษัทฯระดับกลางรายได้เดือนละไม่ถึงห้าหมื่น ครั้งหนึ่งได้เจอกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานทักทายกันตามประสาและเค้าขอเบอร์ วันหนึ่งคนนี้โทรมายืมเงิน และบ่นเรื่องสภาพการเงินไม่พอใช้จ่ายในแต่ละเดือน … ถามว่าอะไรคือความยุติธรรมทั้งที่เค้าตั้งใจเรียน ทำตามเส้นที่ผู้ใหญ่ขีดให้ว่าดี เรียนจบระดับสูง มีครอบครัว มีลูก ทำงานประจำ มันก็น่าจะดีสิทำไมผลมันไม่เป็นอย่างที่เค้าคาดหวัง ไม่ยุติธรรมกับความพยายามเค้าเลย …. ผมว่าผมมีคำตอบในคำถามเหล่านี้ แต่ผมว่าเค้าไม่อยากฟังคำตอบของผมหรอก เพราะมดสองมิติเหล่านี้ถูกตั้งโปรแกรมให้เดินตามแล้วก็ตายจากไป ผมไม่อาจเอาคำตอบจากมดมติอื่นมาอธิบายให้มดเหล่านี้ทราบได้ถึงเหตุที่แท้จริง … ได้แต่เพียงต้องทำให้เค้าดูและให้เค้าเข้าใจว่าในโลกของเราไม่ได้มีเพียงเดินหน้าและถอยหลัง โลกของเรายังมีมิติอีกหลายมิติ และหวังว่าสักวันเค้าคงจะลองเดินตามมาในมติของโลกอื่น หากเค้าอยากไปต่อ ….ผมชอบเรื่องความหวังและความฝัน เสมอ เพราะว่าสิ่งเหล่านี้มันขับเคลื่อนให้ผมเดินตามมันออกไปในมิติอื่นๆ หลายๆ ครั้งความฝันของผมอาจจะเป็นแค่เรื่องเพ้อเจ้อ หลายๆ ครั้งมันอาจจะไม่เป็นจริง จนเป็นเรื่องขบขันของผู้คน แต่เชื่อผมเถอะการที่จะเป็นมดในมิติอื่นมันยาก แต่ถ้าคุณสามารถก้าวข้ามมันไปได้ คุณจะได้เห็นท้องฟ้าอย่างที่คุณไม่เคยเห็น …เค้าว่ากำแพงนี้ปีนไม่ได้ เราลองปีนกำแพงกันไหม