เป้าหมายสำคัญกว่าจุดหมาย

ว่ากันว่า คุณค่าของการเดินทาง สำคัญกว่าจุดหมาย
ผมได้ยินประโยคนี้แล้ว นั่งนิ่งสักพัก แล้วมีคำถามกับตัวเองว่า การเดินทางที่ว่านี้มันคือการเดินทางด้วยรถยนต์ ด้วยเครื่องบิน รถไฟ หรือเปรียบว่าการเดินทางจากเด็กชายไปจนนอนหลับอย่างไร้สติและลมหายใจ ผมลองนึกแล้วคิดว่าการเดินทางทั้งสองแบบนั้นมีหลายอย่างที่เหมือนกันคือการใช้ชีวิตข้ามเวลา เดินทางจากจุดหมายหนึ่งถึงจุดหมายหนึ่ง เดินทางจากกรุงเทพไปเชียงใหม่ หรือเดินทางข้ามวัยจากเด็กอมมือไปเป็นผู้ใหญ่นั่งไขว่ห้าง ดังนั้นคุณค่าของการเดินทางในระหว่างทางนั้นย่อมสำคัญกว่าจุดหมายเหมือนกันจริงๆ หรือผมดูสอนให้มองแต่จุดหมายมาตลอดของชีวิต จุดหมาย เป้าหมายสำคัญที่สุด ผมต้องสอบเข้ามหาลัย ผมต้องเรียนจบ ผมต้องทำงาน ผมต้องแต่งงาน ผมต้องมีลูก ทุกอย่างล้วนแต่มีเป้าหมายที่ชัดเจน เหมือนกันผมชอบถูกตั้งคำถามว่าแต่งงานแล้ว เมื่อไร่จะมีลูก ไม่รู้ว่าคำถามนั้นถามด้วยมารยาทหรือว่าคำถามนั้นต้องการผลแห่งคำตอบจริงๆ หลายครั้งผมก็สงสัยเหมือนกัน แต่คำตอบส่วนใหญ่ ผมจะตอบว่าตั้งใจที่จะไม่มี แทบในทุกครั้งที่ตอบแบบนี้ จะได้รับเสียงคัดค้านเสมอ ผมชอบตั้งคำถามกลับไปว่าทำไมต้องมีด้วย ก็จะได้คำตอบที่แทบจะเหมือนกันว่า แก่ตัวไปใครจะเลี้ยงดู ก็ยังพอมีเหตุผล หรือบางคนก็ตอบว่ามันก็ต้องมีสิแต่งงานแล้ว อันนี้ผมก็ไ่ม่แน่ใจว่าทำไมถึงมีเหตุผลเช่นนี้มัน Goal ที่เค้าตั้งเป้าหมายในชีวิตคนทุกคนต้องเป็นแบบนี้เหรอ หากผมเลือกใช้ชีวิตและเป้าหมายที่ต่างออกไปมันผิดหรือ??? ตอนนีในทุกครั้งที่ผมถูกตั้งคำถามผมจะคิดถึงคำภรรยาผมเสมอว่าให้ตอบแค่ว่าสองสามปี ก็จบแล้วไม่ต้องออกความเห็นอะไรที่มากกว่านี้ เพราะบางคนเค้าไม่ต้องการคำตอบของเราจริงๆ และส่วนใหญ่ทุกคนจะมีเป้าหมายที่เหมือนกัน ดังนั้นคำตอบเราอาจจะเป็นคำตอบที่ผิดอย่างทีเค้าถูกตั้งโปรแกรมหรือว่าจุดหมายไว้ก็ได้ บางที่ก็แปลกเนาะ?!?!?!? ที่เรากำหนดจุดหมายไม่เหมือนคนอื่นก็ถือว่าคำตอบเราเป็นคำตอบที่ผิดซะอย่างนั้น….ผมเลือกที่จะใช้ชีวิตมีเป้าหมายและมีแผนค่อนข้างชัดเจน แต่เป้าหมายและแผนในชีวิตผมพร้อมจะเปลี่ยนเสมอเมื่อพบเจอเรื่องระหว่างทางที่ทำให้มีจุดเลี้ยวของชีวิตได้ ถึงแม้เป้าหมายผมจะชัดเจนแต่ก็ไม่ได้ตายตัวเป็นคำตอบที่ถูกที่สุด ผมมักจะละเลียดกับการเดินทางและการใช้ชีวิตให้ถึงจุดหมายรวมถึงให้ความสำคัญกับการเดินทาง….ผมไม่ชอบนั่งเครื่องบิน ผมชอบที่จะขับรถ ผมสนุกกับการค้นหาร้านอร่อยริมทาง ในแต่ละจังหวัด ผมชอบพูดคุยกับคนขายของริมทางถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง ผมชอบจอดข้างทางเมื่อเจอวิวสวยๆ ผมชอบใช้ชีวิตในแบบของผม ถึงแม้ชีวิตผมอาจจะไม่แน่นอนเหมือนยืนอยู่ริมขอบเหวในสายตาใคร แต่ผมว่าชีวิตแบบผมนี่เหละมั่นคงที่สุด ชีวิตที่กำหนดเส้นทางเดินของตัวเองได้ ปรับเปลี่ยนได้ หลงทางแล้วเดินไปต่อได้ ไม่มีจุดที่พ่ายแพ้ ผิดหวังเมื่อไม่ถึงจุดหมาย มีแต่จุดเปลี่ยนผันจากประสบการณ์ เพื่อเดินต่อ ผมว่าคุณควรมีสิทธิใช้ชีวิตที่คุณเลือกเองได้นะ ผมว่า….