ไม่ได้มาตรฐาน

life / work
                           เวลามีผู้ใหญ่หรือมีเพื่อนถามว่า ผมทำงานที่ไหน ผมมักจะบอกความจริงแค่บางส่วน เพราะคำตอบจากความจริงในบางคำถามมันก็ยากจะเข้าใจและหากเราตอบคำถามจากข้อเท็จจริง คำตอบนั้นอาจจะเป็นเหมือนคำตอบที่กวนอวัยวะเบื้องล่างของคนถามก็เป็นได้.. เอางี้ถ้าคุณถามว่าผมทำงานที่ไหน …และถ้าผมอยากตอบคำworkถามของคุณอย่างจริงจังผมจะตอบว่า “ผมทำงานทุกที่” และถ้าถามว่าหยุดวันไหน …”ผมไม่รู้” และถามว่าทำงานวันไหน “ผมไม่รู้” ….เห็นไหมครับ ถ้าผมตอบไปอย่างนี้ มันเป็นคำตอบที่อ้อนวอนอวัยวะเบื้องล่างของผู้คนยิ่งกว่าตะปูที่วิ่งเข้าไปหาแม่เหล็กหลังลำโพงของพ่อที่ผมงัดเล่นแล้วประกอบไม่ได้ในวัยเด็กยิ่งนัก….
                              แต่นั้นคือความจริง … ผมนี่เหละพวกทำงาน Online แต่คนละอย่างกับที่เห็นติดประกาศใต้ IG ดาราหรือว่าติดไว้ตามใต้กระทู้ “งาน Online รายได้ วันละ7,000-10,000 บาท” แต่ถ้าผมจะบอกว่าผมทำงานแบบนั้น คงถูกพวกเลิกคบก่อนที่ผมจะชวนเค้ามาทำงานอย่างผมเป็นแน่ ….เปล่าครับ ผมไม่ได้ทำงานOnlineแบบนั้น …ผมเป็นพวกที่ผู้ใหญ่หลายๆ คนสอนไว้อย่าเป็นแบบผม … ถ้าเดินผ่านห้างที่มีเด็กเยอะๆ พ่อแม่คงเอามือปิดหน้าลูกหลานไว้ “อย่ามองมันลูก” พวก…. ทำงานไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง เป็นพวกไม่มีประกันสังคม ไม่ได้เป็นเจ้าคนนายคน คนเร่ร่อน คนแบบนี้เป็นพวกเรียนไม่เก่ง .. ซึ่งที่พูดมาทั้งหมด ก็ผมจริงๆ เหละ ผมฟังยังรังเกียจตัวเองเลย ..ถ้าเห็นตัวเองลอยน้ำมา ผมคงจะเอาไม้เขี่ยให้ลอยไปท่าน้ำบ้านข้างๆ แล้ว… ผมเป็นคนไม่ได้มาตรฐานอย่างที่เค้าว่าไว้จริงๆ เหละ …ผมทำงานไม่มีหลักแหล่ง ผมทำงานทุกที่ ทุกเวลาเมื่อมีงานเข้ามาผมก็นั่งทำ .. ผมทำมาหมดแล้วไม่ว่าจะเป็น บนเรือ เครื่องบิน รถไฟสมัยรัชการที่5ก็เคย ล่าสุดรถไฟความเร็วสูง .. จะเรียกว่าผมทำงานไม่เป็นหลักเป็นแหล่งจริงๆ ก็ว่าได้ …ผมเป็นคนเร่ร่อนค่ำไหนก็นอนนั้น ไปนอนเมืองนี้ที เมืองนั้นที ประเทศนี้ที ประเทศนั้นที… ผมไม่มีประกันสังคมมีแต่ประกันชีวิตที่มีไว้รักษาพยาบาลในยามเจ็บป่วย .. ไม่มีหรอกเป็นเจ้าคนนายใคร .. เห็นไหมครับถ้าเทียบผมกับ “มาตรฐานของสังคมไทย” ของสังคมผมนี้เหละเป็นตัวตกเตี้ยต่ำเลี่ยดินในฐานะทางสังคม… แล้วผมจะตอบคำถามจากความจริงที่ผมทำได้อย่างไร…
                         ผมว่าคนเราควรมีงานไม่เป็นหลักเป็นแหล่งนะครับ ผมว่าชีวิตคนเราควรว่างงานด้วยความสมัครใจนะครับ ผมว่าชีวิตคนเราควรเป็นชีวิตที่เราเลือกได้ …. เลือกที่จะทำงานที่ไหนก็ได้ ทำงานตอนไหนก็ได้ ทำงานที่ตัวเองอยากทำและไม่อยากทำได้ …. ผมคือชายที่ไม่ได้มาตรฐานไทย แต่ผมเลือกใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองต้องการได้ … ผมชอบเดินทาง ภรรยาผมก็ชอบเดินทางด้วย … ผมมักจะบอกให้นุ่นลาออกจากการรับราชการซึ่งหากมอบด้วยมาตรฐานสังคมไทย อาชีพนุ่นกำลังรุ่ง เพราะด้วยอายุไม่ถึง30 ปี กำลังจะได้ อาจารย์ระดับ 3 อีกไม่กี่เดือน …. ซึ่งที่น่าตลกคือนุ่นก็มีแผนลาออกจากมาตรฐานของสังคมไทย ภายในไม่กี่ปีนับจากนี้อีกเหมือนกัน… และแม่ของนุ่นซึ่งรับราชการครูมาทั้งชีวิตก็สนับสนุนแนวคิดนี้ด้วย.. เราวางแผนชีวิตและกำลังทำตามแผนที่เราวางไว้อย่างสนุกสนาน …
                         ผมว่าชีวิตคนเราควรจะมีเป้าหมายและความฝันของตัวเอง … ผมว่าเราควรเลิก หยิบยืมความฝันของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง .. เราควรสร้างมาตรฐานของตัวเอง…เลิกใช้มาตรฐานทั่วไปของสังคม … เราควรเป็นผู้กำหนดกติกา.. ไม่ควรเป็นคนเล่นตามกติกาของคนอื่น.. ผมไม่เคยถกเถียงว่าชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้.. แต่ผมคิดว่าชีวิตคนเลือกที่จะเป็นและเดินทางตามกติกาของตัวเองได้ … ผมว่าน่าเสียดายนะครับ ว่านับแต่เกิดมาจนถึงตายไป …ในช่วงระหว่างรอความตาย เรายังค้นหาชีวิตของตัวเองไม่ได้เลย..ใช้ชีวิตในแบบที่คนอื่นบอกให้เป็น… ก็เค้าทำกันอย่างนี้ … มันง่ายครับ.. กับการที่เราหยิบยืมคัดลอกเอา “ชีวิตสำเร็จรูป” ของคนอื่นมาใช้เป็นแนวทางการใช้ชีวิตของตัวเอง ซึ่งมันก็ไม่ผิด …. แต่ถ้าชีวิตเราเป็นของเราเอง เราควรจะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตในแบบของเราเอง ถ้าชาติหน้ามีจริงอย่างที่คนอ้างผมคงจำไม่ได้ …เพราะผมจำชาติที่แล้วของตัวเองไม่ได้ จำความฝันของชาติที่แล้วไม่ได้ …ดังนั้นผมคิดว่าชาติหน้าคงจำชาตินี้ของผมไม่ได้ .. ผมว่าชีวิตควรใช้เป็นชาติๆ เถอะครับ ถ้าชาติหน้าเกิดมาเป็นหมา เป็นแมว เป็นลิง หรือเกิดเป็นคนอยู่กลางเกาะห่างไกล… คุณจะเสียดายชีวิตของชาตินี้หรือเปล่า …ว่าคุณใช้ชีวิตในชาตินี้ไม่คุ้ม หรือจะเรียกได้ว่า “เสียชาติเกิด” ก็เป็นได้…
                      “เราควรมีชีวิตและความฝันเป็นของตัวเอง .. และเลือกเดินในแบบที่ตัวเองเลือก เพราะจะได้บอกได้ว่า เกิดมาไม่เสียชาติเกิดแล้ว”

ใส่ความเห็น

Back to Top