ขอโทษนะครับ

ครั้งหนึ่งในชวิตผมทำงานเซเว่น นั่งรถเมย์ไปอบรมที่ลาดพร้าว 2วัน ประจำที่สาขาตลาดศรีเขมา ทำกะกลางคืนต้องล้างjet(เครื่องหมุนกาแฟเย็น) เราจะมีสูตรผสมน้ำพวกนี้หลังร้าน น้ำอัดลมกินได้แต่ต้องเอาแก้วมากกเอง อาหารประจำคือมาม่า ถ้าโจรมาไม่ต้องสู้อยากได้อะไรให้ไป ถ้าตำรวจแวะมาก็ให้กดกาแฟเย็นฟรี ถ้ามีบัตรพนักงานสามารถเข้าห้องน้ำได้ทุกสาขา สิ่งที่เกลียดที่สุดคือการเติมของตู้เย็นหนาวชิบ การติดบาร์โค๊ดราคา เหนื่อยมากสำหรับก่อนรุ่งเช้าจัดของ ผลัดดึกจะมีเรื่องและคนแปลกๆเสมอ พนักงานเซเว่นส่วนมากจะจำลูกค้าที่มาประจำเวลาประจำได้ ฝรั่งมาตัวใครตัวมัน .. ผมทำงานที่เซเว่นได้7วันลาออก เหนื่อยจนร้องไห้ นอนกลางวันไม่หลับ กลางคืนทำงานต่อ พนักงานเซเว่นเป็นอะไรที่น่านับถือสำหรับผม ผมให้เกียรติเค้าเสมอ ผมไปร้านอาหารทุกร้านผมจะใช้คำสุภาพและให้เกียรติเสมอเรียกพนักงาน จะใช้คำว่า”ขอโทษนะครับ” แทนการเรียกจิกๆเพราะผมเคยทำงานพวกนั้นมาก่อน ผมไม่รู้ว่าเด็กเหล่านั้นอาจจะเป็นคนที่มีอนาคตสดใสกว่าผมก็ได้ในอนาคต สองวันมาเนี้ยผมไปทานร้านอาหารหรูหราราคาแพง แต่ผมเห็นกิริยาของคนทานอาหารจิกใข้พนักงานอย่างโขกสับ พวกเค้าไม่รู้เหรอวะขณะที่เดินออกมาเสิร์ฟอาจจะมีฟอยน้ำลายเค้าอยู่ในจานอาหารก็ได้ ทุกคนพึ่งอยากได้รับการให้เกียรติเช่นคุณเหมือนกัน ผมว่าอาชีพบริการเช่นนี้ก็เหนื่อยพออยู่แล้วการที่คุณเป็นผู้รับบริการ เป็นคนจ่ายเงิน ก็ไม่ได้หมายความมว่าคุณจะมีสิทธิ์ใช้กิริยาวาจาเช่นไรก็ได้ หากมองในมุมกลับคุณก็ย่อมเป็นผู้ให้บริการใครสักคนบ้างเช่นกัน อยากให้มองหัวอกเค้าและหัวอกเราด้วย …แค่พูดว่า ขอโทษนะครับ มันก็ทำให้เค้าบริการสุดใจแล้ว