ด้วยความที่ผมกับนุ่นเป็นคนชอบเดินทาง ดังนั้นเราจึงหาเวลาเดินทางกันอยู่เสมอถ้ามีโอกาส …และใช้ช่วงเมษายน และตุลาคม นั้นคือโอกาสที่ผมได้รอคอย คือช่วงที่โรงเรียนปิดภาคฤดูร้อน นุ่นก็จะปิดภาคฤดูร้อนไปกับโรงเรียนด้วย ดังนั้นทุกๆ ปีในช่วงนี้ผมจึงมักจะวางแผนการเดินทางไปเปิดประสบการณ์ชีวิตของตัวเองในที่สถานที่ซึ่งเรายังไม่เคยไปซึ่งในเดือนเมษา 2560 ก็เช่นกัน ผมเฝ้ารอนับถอยหลังอย่างใจจดจ่อแทบจะทนไม่ไหวที่จะได้ออกเดินทาง แต่ผมมักจะถามนุ่นบ่อยครั้งแต่ก็ยังไม่ได้คำตอบสักทีว่า “เราจะไปไหนกันดี ”
ไปไหนดี …เป็นคำถามง่ายๆ แต่ต้องการคำตอบอย่างจริงจังและหนักแน่นเพื่อจะได้วางแผนการไว้ล่วงหน้า แต่คำตอบที่ได้ว่างเปล่าและไม่ชัดเจน … บางวันก็อยากไป อังกฤษ แต่นุ่นไม่ชอบฝนปรอยๆ ไม่ชอบความเฉอะแฉะ แต่อังกฤษเป็นประเทศที่เฉอะแฉะฝนตกๆ หยุดๆ หนาวๆ ลมๆ ประกอบกับแมนยู ฟอร์มยังไม่ค่อยดี ทำให้อังกฤษ เป็นตัวเลือกที่ตัดไป อย่างไม่ต้องสงสัย … เรายังมีตัวเลือกอีกมากมายที่ผมเสนอ สเปน หรือยุโรปตะวันออก แม้กระทั่งแคนนาดา ก็ตาม เราก็ได้พูดคุยกัน … แต่สุดท้ายเราก็เลือกรัสเซีย ไม่ใช่เพราะเหตุผลเรื่องฟรีวีซ่าอย่างบางคนเลือก …แต่เพราะเราอยากลองเดินทางไปยังเมืองที่เค้าลำลือกันว่า จักรวรรดิรัสเซียนั้นยิ่งใหญ่และสวยงาม อุดมไปด้วยประวัติศาสตร์ที่น่าค้นหาอีกทั้งสมบัติของราชวงค์นั้นมหาศาลร่ำรวยเหลือคณานับได้ … เราสองคนชื่นชอบประวัติศาสตร์ การเมือง กันอยู่แล้ว เราเลยตัดสินไปเดินทางไปยังประเทศ รัสเซีย ประเทศที่ร่ำรวยประวัติศาสตร์และงดงามยิ่งตามคำบ
อกกล่าว โดยเป้าหมายการเดินทางนั้นอยู่ที่ สองเมืองหลัก คือ เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก และมอสโคว์ ซึ่งถือเป็นเมืองหลวงในในอดีตและเมืองหลวงในปัจจุบัน … เราอยากรู้ว่า ประเทศที่ใหญ่ที่สุดในโลกจะมีอะไรรอเราอยู่ตรงหน้าบ้าง ….
อกกล่าว โดยเป้าหมายการเดินทางนั้นอยู่ที่ สองเมืองหลัก คือ เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก และมอสโคว์ ซึ่งถือเป็นเมืองหลวงในในอดีตและเมืองหลวงในปัจจุบัน … เราอยากรู้ว่า ประเทศที่ใหญ่ที่สุดในโลกจะมีอะไรรอเราอยู่ตรงหน้าบ้าง …. เมื่อกำหนดจุดหมายแล้ว ผมก็พยายามถามนุ่นว่าจะเดินทางเมื่อไร่เพราะการจองตั๋วล่วงหน้ายิ่งนานเท่าไร่ ราคาตั๋วยิ่งเป็นมิตรกับเงินในกระเป๋าตังผมเท่านั้น … แต่ผมก็ยังไม่ได้คำตอบสักทีเพราะว่านุ่นเป็นครูประเภท … ข้าราชการเข้าเส้นเลือดทุกอย่างต้องรอกำหนดว่ามีคำสั่งหลังปิดภาคเรียนเดือน มีนา คมก่อนและต้องยื่นเรื่องขออนุญาตเดินทางไปต่างประเทศจากกระทรวงก่อน จึงกำหนดการเดินทางได้ … ทำให้ผมรู้กำหนดการเดินทางก็เมื่อใกล้ๆ จะเดินทางไม่กี่วัน … เวลายิ่งน้อย ค่าตั๋วเครื่องบินก็ยิ่งโหดร้ายมาก จากเคยเห็นค่าตั๋วเครื่องบินชั้นประหยัดแค่สองหมื่นนิดๆ .. พอใกล้วันเดินทาง ค่าตั๋วเครื่องบินเราก็พุ่งทยานไปไกลจนผมแทบลมจับ จ่ายเพิ่มอีกนิดเดียวเราก็ได้บินชั้นธุรกิจหากจองล่วงหน้าหลายเดือนก่อนนี้…. แต่ก็ไม่มีอะไรใหญ่กว่าคำสั่งเมีย นางบอกให้รอ …เราก็ต้องรอ … ผมต้องจำนนยอมรับสภาพกับราคาตั๋วเครื่องบินแบบนั้น … แต่ยังไม่จบ ไม่ใช่ตั๋วเดินทางที่ถีบตัวสูงขึ้นจนกระเป๋าตังบางๆ ผมแทบฉีก … ค่าที่พักเมื่อใกล้วันเดินทาง ราคาก็พุ่งเหมือนน้ำหนักตัวเมียผมในรอบสองเดือน เช่นกัน… พุ่งแบบหยุดไม่อยู่…
เรามีจุดหมายแล้ว แต่ก็เหมือนเดิมทุกทีและทุกที่ที่เราไปคำถามเดิม … “ไปไหนดี” ยังเป็นคำถามเสมอ ฟังแล้วอาจจะดูบ้า แต่เราไม่รู้จริงๆ ว่าเราจะไปไหนทั้งสองเมืองนั้น เราแค่รู้คร่าวๆ ตามpantip ว่าสองเมืองนั้นมีอะไรบ้าง แต่เราไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน เราไม่รู้ว่าที่นั้นมีอะไร เราไม่รู้อะไรเลย ยกเว้นเพียงแค่ว่า หัวใจเราเรียกร้องให้เราต้องไป เรียกร้องให้เราต้องออกเดินทางเติมประสบการณ์ใหม่ให้กับตัวเอง The Best Plan Is No Plan ยังเป็นปรัชญาในการเดินทางของเราเสมอ
เราสองคนเดินทางเพราะเราอยากเดินทาง เราไม่ได้เดินทางเพราะว่าเราอยากอวดคนอื่นๆว่าเราได้เดินทางไปเมืองนอก .. เราคือคนชอบเดินทาง … เราชอบแบ่งปันประสบการณ์การเดินทางให้กับเพื่อนๆ ฟังมากกว่า … เราเจตนาจะเล่าสิ่งที่เราพบเจอ ประสบการณ์ที่เราใช้เงินแลกมา ใช้ความยากลำบากในการใช้ชีวิต แบ่งปันให้กับเพื่อนๆ ของเราฟัง โดยไม่คิดมูลค่า … เราเดินทางอยู่บนพื้นฐานของการมีชีวิตอยู่ ไม่ได้เดินทางเพื่อโชว์การใช้ชีวิตหรูหรา …. เรากินมาม่า เรากินปลากระป๋อง เราทำอาหารกินเอง เรากินแซนวิส เราใช้ชีวิตเหมือนคนท้องถิ่น.. นุ่นไม่เคยพกเสื้อผ้าสวยๆไปต่างประเทศเลย …. ในกระเป๋าเราจะมีเสื้อหนาว เสื้อคอเต่า รองเท้า กางเกงใน ถุงเท้าคนละไม่กี่ตัว และอาหารกึ่งสำเร็จรูป
เมื่อทุกอย่างได้กำหนดว่าจะไปเมืองไหนและเมื่อไร่ ได้กำหนดรูปแบบของการเดินทาง ได้กำหนดงบประมาณสถานที่ของการเดินทาง เราก็ได้แต่นับถอยหลัง เตรียมพร้อมเดินทาง…
แต่ก่อนเดินทาง หนึ่งวัน มีระเบิดในรถไฟในนครเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กของรัสเซียที่ สถานีรถไฟใต้ดินเซนนายา โปลเชียด และสถานีแห่งนี้ คือจุดที่ตั้งของโรงแรมของเราด้วย The show much go on. สนุกละครับทีนี้… เดี๋ยวตอนหน้าจะมาเล่าว่า เริ่มออกเดินทางและการเที่ยวในรัสเซียเป็นอย่างไรบ้าง รออ่านะครับ
You must be logged in to post a comment.